احیای پیش بیمارستانی در کودکان

احیای پیش بیمارستانی در کودکان

احیای پیش بیمارستانی، شناسایی وضعیت به درستی و همچنین داشتن دانش کافی برای اجرای آن، می‎تواند تاثیر بسیاری در نجات جان یک انسان داشته باشد. این مقوله، مقوله‌‎ای پیچیده بوده که بر اساس دقیق‎ ترین گایدلاین‌ها انجام می‎شود. احیای پیش بیمارستانی، به آن مرحله از احیا اطلاق می‎شود که فرد از بیمارستان و امکانات پیشرفته‎‌ای که در آن جا موجود است دور بوده و مجبوریم با حداقل امکانات، برای نجات جان او تلاش کنیم. در این مقاله، قصد داریم احیای پیش بیمارستانی در کودکان را بررسی کرده، نکات مهم آن و تفاوت‎هایی که با احیای بزرگسالان دارد را ذکر کرده و مرور کنیم.

اپیدمیولوژی و شانس موفقیت CPR در کودکان

شناسایی زودرس ایست قلبی، چه در کودکان و چه در بزرگسالان از اهمیت بالایی برخوردار است و شانس زنده ماندن را بسیار افزایش می‎دهد. انجام احیای پیش بیمارستانی موثر توسط کادر درمان و سایر افراد آموزش دیده، پایه‌‎ای مهم برای حفظ جان فرد و موفقیت آمیز بودن CPR است.

همانطور که می‎دانید، بیمار باید دچار ایست قلبی شده باشد که نیاز به انجام فرآیند CPR داشته باشیم. برای اطمینان از این مورد، ضربان فرد را چک می‎کنیم و در صورت اطمینان از نحوه چک کردن نبض، به ایست قلبی مشکوک می‎شویم. در کودکان، دو مورد بسیار رخ می‌دهد و عاملان اصلی ایست قلبی محسوب می‎شوند. مورد اول هایپوکسی بر اثر خفگی و مورد دوم، ایست قلبی ناگهانی است.

خفگی:

هایپوکسی بر اثر خفگی، متداول‎ ترین دلیل ایست قلبی در کودکان است. هایپوکسی پیشرونده بافتی و اسیدوز تنفسی، عامل اصلی این نوع ایست قلبی هستند که خود به دلیل نارسایی تنفسی و یا شوک ایجاد می‎شوند. در کودکان، دلیل نارسایی تنفسی یا شوک هایپوتنسیون که منجر به ایست قلبی می‎شوند، شامل شوک سپتیک، انسداد مجاری تنفسی فوقانی، پنومونی، سندرم مرگ ناگهانی نوزاد، اختلالات متابولیکی (هایپوگلایسمی، مشکلات ذاتی در متابولیسم، اختلالات الکترولیتی)، مشکلات عصبی (فتق مغزی یا هموراژ مغزی)، مسمومیت، تروما و شوک آنافیلاکسی، می‎باشد.

خفگی-کودکان

ایست قلبی ناگهانی:

این عارضه معمولاً به دلیل فیبریلاسیون بطنی (VF) یا تاکی کاردی بطنی بدون نبض (pVT) رخ می‎دهد. البته در کودکان، این عارضه دلایل دیگری نیز دارد که متداول ‎تر می‎باشند:

  • کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک
  • میوکاردیت
  • ناهنجاری در عروق کرونری
  • سندرم ولف – پارکینسون – وایت
  • سندرم QTهای طولانی
  • مسمومیت دارویی
  • ضربه سنگین به قفسه سینه

شانس موفقیت احیای پیش بیمارستانی در کودکان زمانی افزایش می‎یابد که دلیل ایست قلبی کودک، نارسایی تنفسی باشد. در این شرایط، کودک یا قادر به تنفس نیست و یا به سختی نفس می‎کشد ولی نبض دارد. اگر کودک دچار ایست قلبی به دلایل ذکر شده در بالا شده باشد، شانس موفقیت CPR کاهش می‎‌یابد.

مراحل احیای پیش بیمارستانی کودکان

احیای کودکان بر اساس گایدلاین، در دو حالت انجام می‎شود؛ اول این که کودک ایست قلبی کرده و نبض نداشته باشد و دوم در صورتی است که ضربان قلب او زیر 60 بار در دقیقه شده و خونرسانی نیز ضعیف و ناکافی باشد.

اعمالی که رای CPR کودکان باید انجام داد، به ترتیب زیر می‎باشند:

بررسی امنیت محیط:

قبل از شروع احیا، فرد احیا کننده باید از امنیت محیط و نبود خطر برای خود و مددجو اطمینان حاصل کند. (برای مثال، در صورتی که در صحنه یک تصادف هستید، یا یک ساختمان در حال سوختن، ابتدا لازم است از آن جا دور شوید).

بررسی تنفس و نبض بیمار:

فرد احیا کننده در ابتدا باید ضربان و تنفس مددجو را بررسی کند و تعیین کند که آیا فرد نفس می‎کشد، برای تنفس تقلا می‎کند و یا هیچ واکنش خاصی ندارد. همزمان که تنفس را بررسی می‎کنیم، باید نبض را نیز چک کنیم. در نوزادان نبض براکیال و در کودکان نبض کاروتید یا فمورال را چک می‎کنیم.

اگر بیمار در عرض 10 ثانیه نبض نداشت و به سختی نفس می‎کشید یا تنفس نداشت:

اگر فرد احیا کننده تنها بود، لازم است بلافاصله فرآیند CPR کودکان را شروع کرده و به ازای هر 2 تنفس، 30 بار ماساژ قلبی انجام دهد. در این زمان، حتماً لازم است که با اورژانس تماس گرفته شود و تا رسیدن آمبولانس و نیروهای امدادی، فرآیند احیا ادامه یابد.

در صورتی که دو نفر کار احیا را انجام دهند، هر کدام به ازای هر 2 تنفس، 15 بار ماساژ قلبی انجام می‎دهند. فرآیند ماساژ قلبی و مقدار نیرو و فشاری که لازم است به قفسه سینه وارد شود، بر اساس سن کودک متفاوت می‎باشد که در ادامه مقاله توضیح داده می‎شود.

بررسی نبض به مدت 10 ثانیه بسیار مهم است و اگر در این زمان نبض قطعی و دقیقی یافت نشد، حتماً باید فرآیند CPR شروع شود.

اگر بیمار تنفس غیرطبیعی دارد ولی نبض حس می‎شود:

تنفس مصنوعی را شروع کرده و هر 2 تا 3 ثانیه یک بار، یک تنفس می‎دهیم (مقدار 20 تا 30 تنفس در دقیقه). همچنان نیاز است به مدت 10 ثانیه نبض را بررسی کنیم. اگر نبض ضعیف بود و بهبودی در آن مشاهده نشد، لازم است ماساژ قلبی را نیز اضافه کنیم. تنفس مصنوعی را همچنان ادامه می‎دهیم و هر 2 دقیقه یکبار، نبض را چک می‎کنیم. اگر نبض از بین رفت، ماساژ قلبی را همانطور که در بالا ذکر شد، شروع می‎کنیم.

اگر تنفس طبیعی دارد و نبض نیز حس می‎شود:

بیمار را تا زمان رسیدن آمبولانس و نیروهای امدادی تحت نظر بگیرید. اگر بیمار به ماساژ قلبی نیاز داشت، این عمل را قبل از انجام تنفس مصنوعی باید اجرا کنیم. بعد از انجام 30 ماساژ، راه هوایی را باز کرده و به بیمار دو بار تنفس مصنوعی می‎دهیم. اگر بعد از گذشت دو دقیقه از فرآیند CPR ضربان قلب به بالای 60 بار در دقیقه رسید، ماساژ قلبی را متوقف کرده ولی تنفس مصنوعی را ادامه می‎دهیم.

نحوه صحیح ماساژ قلبی در CPR کودکان

براساس گایدلاین‎های جدید سازمان AHA، ماساژ قلبی از اهمیت زیادی برخوردار بوده و باید با تکنیک‎‌های صحیح و درست انجام گیرد تا شانس موفقیت پروسه احیا افزایش یابد. ماساژ قلبی را باید در نیمه پایینی استرنوم انجام داد. از انجام این عمل بر روی زائده گزیفوئید باید خودداری نمود زیرا امکان ایجاد آسیب به کبد، صفرا و معده وجود دارد. اگر به موارد زیر دقت کنیم، می‎توان تاثیر ماساژ قلبی را به حداکثر رساند:

  • مقدار فشاری که وارد می‎کنیم، باید صحیح و درست باشد. در نوزادان، قفسه سینه باید حدوداً 4 سانتی‎متر پایین برود. این مقدار در کودکان به 5 سانتی‎متر و در بزرگسالان به 5 تا 6 سانتی‎متر می‎رسد. توجه کنید که نباید بیشتر از 6 سانتی‎متر قفسه سینه پایین برود.
  • تعداد مطلوب ماساژ قلبی، باید به 100 تا 120 ماساژ در دقیقه برسد.
  • بعد از پایان هر ماساژ، استرنوم باید به مدت کوتاهی به حالت اولیه خود برسد تا قفسه سینه حالت اولیه خود را بازیابی کند.
  • سعی کنید ماساژ منظم با ریتم درست انجام داده و این ریتم را بدون تداخل خاصی، حفظ کنید.
  • ماساژ قلبی را بر روی یک سطح سفت و محکم انجام دهید.

    در نوزادان، باید از تکنیک دو انگشتی یا دو انگشت شست استفاده نمود. اگر به هر دلیلی فرد احیا کننده نتوانست با این دو روش، به مقدار لازم فشار وارد کند، می‎تواند از کف دست نیز استفاده کند.

تکنیک دو انگشتی:

این تکنیک را سازمان AHA برای CPR کودکان توصیه نموده است. در صورتی که فقط یک فرد احیا کننده در صحنه حاضر باشد، این تکنیک امکان رعایت نظم مناسبی بین ماساژ قلبی و تنفس دادن را ایجاد کرده و کار را برای فرد احیا کننده آسان‎تر می‎کنند. ماساژ قلبی با انگشت اشاره و انگشت میانی انجام گرفته و دو انگشت مذکور را پایین‎تر از نیپل، بر روی استرنوم قرار می‎دهیم. به دلیل بزرگ بودن قسمت پس سری در نوزادان، لازم است که گردن را کمی خم کرده و یک دست یا حوله را بر روی قسمت فوقانی قفسه سینه قرار دهیم تا مطمئن شویم ماساژ فقط بر روی قلب متمرکز است.

تکنیک-دو-انگشتی

تکنیک دو انگشت شست:

اگر در حین CPR کودکان دو فرد احیا کننده در صحنه حاضر باشند، روش پیشنهادی برای ماساژ قلبی، روش دو انگشت شست است. با هر دو دست قفسه سینه را محاصره کرده و ماساژ را با دو انگشت شست انجام می‎دهیم. دست‎ها در اطراف قفسه سینه قرار گرفته و انگشت شست نیز ناحیه تحتانی استرنوم را ماساژ می‎دهد و از زائده زیفوئید دور است. در کودکان، ماساژ قلبی را در ناحیه تحتانی استرنوم انجام داده و یا از کف یک دست استفاده کرده و یا هر دو دست را به کار می‎بریم.

تکنیک-دو-انگشت-شست

نسبت ماساژ قلبی به تنفس

در نوزادانی که بعد از انجام ماساژ قلبی اولیه همچنان نبض حس نمی‎شود، ماساژ قلبی باید با تنفس مصنوعی نیز همراه باشد. با این حال، باید دقت کافی را داشته باشیم که تنفس بیش از حد به نوزاد ندهیم. علاوه بر این موضوع، ماساژ قلبی را باید تا حد ممکن پشت سر هم انجام داده و از به وجود آمدن اختلال در آن خودداری کنیم. بر اساس مطالعاتی که انجام شده، مشخص شده است که خونرسانی عروق کرونری، در صورت منظم نبودن ماساژ قلبی به حد کافی نمی‎رسد و در نهایت فرآیند CPR با شکست مواجه می‎شود.

نسبت 30 ماساژ به 2 تنفس یا 15 ماساژ به 2 تنفس پیشنهاد می‎شود. با رعایت این نسبت، تداخل زیادی در ماساژ قلبی به وجود نمی‎‌آید و کار برای فرد احیا کننده نیز راحت‎تر است. در صورتی که فقط یک احیا کننده در صحنه حاضر باشد، از نسبت 30 به 2 استفاده کرده و در صورتی که دو فرد احیا کننده در صحنه باشند، از تکنیک 15 به 2 استفاده می‎کنیم.

زمانی که بتوان نوزاد را اینتوبه کرد، فرآیند ماساژ قلبی و تنفس می‎توانند به صورت مستقل صورت بگیرند. در این صورت، باید در عرض یک دقیقه 100 تا 120 ماساژ بدون توقف داده شود. ریت تنفس نیز باید بین 20 تا 30 بار در دقیقه باشد (هر دو یا سه ثانیه یک تنفس).

باز کردن راه هوایی در فرآیند احیای پیش بیمارستانی در کودکان

با استفاده از مانور Head Tilt – Chin Lift (کج کردن سر به سمت عقب و بالا آوردن چانه) می‎توان راه هوایی را باز کرد. البته در صورتی که به صدمات گردنی و ستون فقرات مشکوک هستید، از انجام این مانور خودداری کنید. در این صورت، از مانور Jaw Thrust (به پایین راندن فک) بدون تکان دادن سر استفاده می‎کنیم. با این حال، اگر این تکنیک موفقیت آمیز نبود، در نهایت مجبوریم از همان تکنیک قبلی استفاده نماییم.

نحوه دادن تنفس در احیای پیش بیمارستانی در کودکان

برای دادن تنفس، می‎توان از روش دهان به دهان، دهان به بینی و ماسک کیسه‎‌ای استفاده کرد. ماسک کیسه‎‌ای کارآمدترین روش دادن تنفس در فرآیند احیا است و مقدار کافی اکسیژن را به راه‌‎های هوایی فرد می‎رساند. اگر این روش نیز برای دادن تنفس کافی نبود و یا فرآیند احیا مدت زیادی به طول انجامید، حتماً نیاز است که از تنفس پیشرفته‎‌تر و اینتوبه کردن استفاده کنیم. در صورت انجام توصیه‌‎های زیر، تنفس کافی و مناسب به بیمار داده می‎شود:

 

نحوه-تنفس-مصنوعی
  • هر تنفس باید در طول یک ثانیه داده شود.
  • حجم نفسی که داده می‎شود، باید به اندازه‎ای باشد که بالا آمدن قفسه سینه را بتوانید مشاهده کنید.
  • به نوزادی که ضربانی پایین‎تر از 60 بار در دقیقه به همراه تنفس غیر طبیعی دارد، باید در عرض هر دو تا سه ثانیه یک تنفس دریافت کند.
  • اگر یک فرد احیا کننده در صحنه حاضر است، به نوزادان و کودکان باید بعد از 30 بار ماساژ قلبی دو تنفس بدهد. اگر دو احیا کننده حضور داشتند، این مقدار به 15 ماساژ و دو تنفس کاهش می‎یابد.
  • نوزادان و کودکانی که اینتوبه شده‎‌اند باید در عرض یک دقیقه 20 تا 30 تنفس دریافت کنند. هدف این است که به نوزادان در طول یک دقیقه 30 بار تنفس داده شود. این مقدار در کودکان به 20 تا 25 تنفس در دقیقه می‎رسد. همچنین ضروری است که این تنفس‎ها بدون به وجود آوردن اختلال در فرآیند ماساژ قلبی داده شوند.
مقالات مرتبط

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

ورود به نرسینگ ماز

کاربر جدید هستید؟ در نرسینگ ماز ثبت نام کنید

سلام رفیق!

به خونه خوش اومدی! اگه عضو نرسینگ ماز هستی، وارد شو