باز کردن راه هوایی در احیاء پیش بیمارستانی

در این مقاله قصد داریم باز کردن راه هوایی در جریان یک عملیات موفق احیاء را شرح دهیم. برای گیرایی بیشتر نوشته، عملیات مدیریت راه هوایی در دو قسمت کودکان و بزرگسالان گنجاندایم. تا تفاوت های مهم را با جزئیات درک کنید.

در یک مقاله به طور کامل در مورد مراحل احیاء پیش بیمارستانی صحبت کرده‌ایم.

تشریح شرایط پیش بیمارستانی

شما باید ابتدا تشخیص دهید که چه زمانی باید اقدام به انجام احیاء پیش بیمارستانی  بکنید. تشخیص این امر نیز کاملا مهم و نجات بخش خواهد بود. چرا که در صورت کمک ناردست و نابهنگام ممکن است اوضاع را وخیم تر کنید.

از شرایطی که ممکن است انواع علایم ایست قلبی تنفسی را سبب شود و ما احتمالا به باز کردن راه هوایی احتیاج خواهیم داشت. عبارت اند از:

  • تروما(تصادف شدید و یا سقوط…).
  • ترس های روانی شدید و انواع شوک ها.
  • مصرف محرک ها و مسکن ها.
  • ناراحتی ها و استرس های شدید.
  • انواع بیماری های زمینه ای.
  • تغییرات ناگهانی شدید در مایعات بدنی.

اما اولین اقدامات ما بعد از مواجه با مصدومی که ایست قلبی کرده است چیست؟

بیمار در شرایط کنونی که ایست قلبی را تجربه می کند تا رسیدن اورژانس فقط در اختیار افراد حاضر در محل است. بنابراین باید اقدامات پایه و اولیه در احیای قلبی ریوی توسط افراد آگاه حاضر در محل انجام شود که در اصل بدون ابزار های تخصصی و پیشرفته است. و صرفا فقط با استفاده از توانایی فیزیکی خود، وضعیت بیمار را ارزیابی بکنیم و سپس از باز بودن راه هوایی بیمار مطمعن شویم و سپس با دادن تنفس مصنوعی و ماساژ قلبی از مغز حمایت بکنیم. با انجام این عمل در حقیقت زمان را خریداری می کنیم تا بیمار به مراکزی که تجهیزات دارند برسد.

پس در این مرحله وظیفه ی ما برقرای تنفس مصنوعی است تا گردش خون را حفظ کنیم. و اکسیژن را به اعضای بدن مخصوصا مغز برسانیم.

باز کردن راه هوایی در شرایط اورژانسی پیش بیمارستانی(خیابانی)

بدیهی است که اولین افراد حاضر در محل باید اقدام به باز کردن راه هوایی کنند اما بررسی ها نشان می دهد که اکثر افراد حاضر، با وجود آگاهی کامل اقدام به عمل نمی کنند و هراس، اولین نکته است که جلوی آن ها را می گیرد.

باز کردن راه هوایی کودکان

دستورالعمل های انجمن های قلب برای احیاء در بیماران کم سن و سال و کودکان با بزرگسالان متفاوت است. این یافته ها حاکی از این است که اگر در حال احیاء کودک هستیم باید اهمیت بیشتری را به بحث تهویه کمکی نیز قائل باشیم. یعنی باید در صورت امکان حتما از تهویه های کمکی نیز استفاده کنیم. تا نتایج بهتری را در احیاء شاهد باشیم

برای باز کردن راه هوایی چه کنیم؟

  1. سر را به سمت عقب خم کنید و گردن را به سمت بالا بکشید. ( سر باید طوری قرار گیرد که اگر به صورت مستقیم خطی را از چانه به سمت پایین بکشیم از قسمت نرم گوش عبور کند) البته در هنگام دادن این پوزیشن باید بدانیم که آسیبی نخاعی نداریم. یا در دادن این پوزیشن بیمار را دچار عارضه نخاعی و گردنی نکنیم.
باز کردن-راه-هوایی-کودکان

2.سر را به سمت عقب خم کنید و چانه را به سمت بالا بکشید. یکی از مراحل باز کردن راه هوایی که در آن باید موقعی که چانه را به سمت بالا می آوریم حواسمان را جمع کنیم که دهان فرد حتما بسته نشده باشد. و بافت های نرم مثل دهان هم دچار له شدگی نشوند.

3.فک را باز کنید و آرواره ها را جلو بکشید و دقت کنید که گردن خم نشود. این حالت بیشتر در حالت صدمه به گردن و آسیب های مغزی بیشتر مورد استفاده قرار میگیرد و به این صورت گردن فشار کم تری را تحمل می کند.

4.فک پایین را توسط انگشت شست بالا بکشید. از دیگر مراحل باز کردن راه هوایی که ابتدا کنار سر بیمار به صورت زانو زده قرار میگیریم و با انگشت شست دهان بیمار را باز می کنیم و فک را به طرف بالا می کشیم این وضعیت در مواردی مورد استفاده است که در بیهوشی عمیق هستند و عضله های آنان کاملا شل است.

5.اگر انسدادی که توسط جسم خارجی ایجاد شده است خفیف است و هنوز در حال سرفه است و به اصطلاح هوشیار است. نباید دخالتی صورت گیرد تا زمانی که سرفه بیمار کامل قطع گردد. اگر سرفه بی صدا بود یا بیمار قادر نبود درست نفس بکشد باید سریعا دست به اقدام برد و اورژانس را خبر کرد.

6.از مهمترین عملیات برای باز کردن راه هوایی مانور هایملیخ هست. این حرکت باعث افزایش فشار داخلی ریه ها و خروج هوای محبوس در پشت جسمی می شود که در مسیر راه هوایی است. این روش در بیمارانی که راه هوایی ان ها کامل مسدود نیست استفاده می‌شود. به علاوه مصدوم قادر است سرفه با صدا انجام دهد و هنوز علایم سیانوز دیده نمی شود. در مواردی مثل زنان باردار یا کودکان زیر چهار سال نمی توان از این روش استفاده کرد.

7.بین دو کتف بیمار ضربه می‌زنیم. در این حرکت بیمار به سمت جلو خم می شود و بیشتر در جریان کار قرار میگیرد. باید دقت کنیم که اگر بیمار در این حالت هوشیار باشد بهتر است که توجیه شده باشد که به هنگام ضربه بین دو کتف حتما اقدام به بازدم نماید. چهار ضربه کافی خواهد بود. بخاطر اینکه فرد بی هوش از دم و بازدم خود اطلاعی ندارد انجام این حرکت برای وی سودی نخواهد داشت

ضربه-بین-دو-کتف

نحوه عمل مانور هایلمخ

برای انجام مانور هایملیخ باید در پشت مصدوم قرار گیریم و دو دست را پشت کمر فرد حلقه کنیم یک دست را به صورت مشت در می آوریم و بین ناف و جناغ فرد قرار می دهیم (در واقع روی انتهای استخوان استرنوم) و درست دیگر را روی ان قرار می دهیم.به ناحیه ای که گفته شده شش تا ده درجه فشا سریع و شدیدی را رو به بالا می آوریم تا جسم خارج شود. این حرکت شبیه به مکانیزم حرکت تلمبه است که در ان با فشار دادن جسم خارجی بیرون رانده می شود.

مانور-هایملخ

مانور هایملخ برای کودکان زیر یکسال پیشنهاد نمی‌شود

باز کردن راه هوایی بزرگسالان

با توجه به ساختار های ریوی بزرگسالان و کودکان، حتما دانستن نکاتی به ما در باز کردن راه هوایی کمک خواهد کرد تا نتایج بهتری را از احیاء بگیریم. با این حال گفتنی است که در بزرگسالان ما باید بیشتر به بحث فشار قفسه سینه تاکید کنیم مطرح است و این نکته که قفسه سینه افراد بزرگسال دارای مقاومت بیشتری است و فشار مضاعفی لازم دارد منطقی است. اما تعداد دفعات فشار نیز حائز اهمیت خواهد بود.

تکنیک های مدیریت راه هوایی قبل از ورود به بیمارستان

اینکه قبل از انتقال به بیمارستان مداخله باز کردن راه هوایی صورت بگیرد یا خیر بسیار مهم و حیاتی است. و اگر درست تصمیم گیری شود چه بسا مقدمات نهایی احیاء نهایی بیمار و نجات او فراهم می گردد. این تصمیم با توجه به سطح اموزش پاسخ دهنده اولیه به بیمار گرفته می شود. و ادامه‌ی این عمل توسط کادر با تجربه و اموزش دیده اورژانس ادامه می یابد.

بهترین تکنیک تنفس خودبخودی

در هنگام مواجه با فردی که دچار تروما است باید بدانیم که آیا فرد تنفس دارد و مشکل تنفسی دارد یا آن که دچار ایست تنفسی است . این دو مورد خیلی متفاوت اند و در صورت مواجهه با فردی که فقط مشکل تنفسی دارد باید با توجه به توصیه های مغزی و نخاعی فقط به صورت کاملا گذرا و سطحی در صورت آگاهی اقدام به برطرف نمودن مشکل تنفسی وی بکنیم. این مورد می تواند از راه باز کردن راه هوایی  بینی یا دهان شروع شود.

در مرحله دوم در صورت وجود امکانات، اکسیژن رسانی را شروع می کنیم و از طریق کانول بینی، ماسک های صورت و …  تنفس را بهبود می دهیم. ولی باید دقت کرد که افزایش یا کاهش گاز های تنفسی در بدن باید حتما دقیق پیش بینی و تشخیص داده شوند. چرا که برای مثال برای کاهش گاز کربن دی اکسید در بدن نمی توان افزایش غلطت اکسیژن را پیشنهاد داد. چرا که نحوه انتقال این دوگاز به صورت عمده متفاوت از هم می باشد.

شرایط اورژانسی

ممکن است در بعضی موارد شرایط اورژانسی حاد به ما این امکان و اجازه را ندهد که بخواهیم تنفس خودبخودی را انتخاب کنیم. و مجبور به استفاده از روش های دیگر باشیم مثلا لوله گذاری راه های هوایی که در شرایطی رخ می دهد که ما از وضعیت رگ ها و لوله های ناحیه توراسیک باخبر نیستیم. و احتمال صدمه به این رگ ها و لوله های هوایی را داریم. یا در شرایط دیگر به دلیل احتمال وجود تروما در افراد ما خطر ایست قلبی ریوی را به علت فروپاشی عروق قلبی بالا می دانیم. پس تشخیص می دهیم که تنفس خودبخودی ناپایدار و نیازمند مداخله و استفاده از روش های دیگری برای باز کردن راه هوایی  هستیم.

تهویه‌های دهان به دهان

تهویه دهان به دهان یا دهان به بینی، هنوز یک تکنیک مدیریت شناخته شده برای باز کردن راه هوایی پیش بیمارستانی است. با این حال، این روش تقریبا از بین رفته است و در صورت وجود ماسک های صورت مناسب از ان ها باید استفاده شود.

کیسه ماسک-تهویه

کیسه ماسک-تهویه یک رویکرد اولیه استاندارد برای باز کردن راه های هوایی در تنظیمات پیش بیمارستانی و بیمارستانی است و زمان اکسیژن رسانی را افزایش می دهد. این روش برای بیمارانی که دارای تنفس خودبخودی مناسب اما سطح تهویه انها کافی نیست بسیار خوب و توصیه شده است.

راه های هوایی اوروفارنکس و نازوفارنکس

راه های هوایی اوروفارنکس و نازوفارنکس که به عنوان یک وسیله کمکی برای تهویه خودبه خود یا کمکی استفاده می شود، اغلب توسط ارائه دهندگان مراقبت های پیش بیمارستانی برای بهبود اکسیژن رسانی و تهویه مورد استفاده قرار می گیرد.

این دستگاه‌ها اغلب به طور موقت تا زمانی که راه هوایی قطعی‌تری به‌دست می‌آید استفاده می‌شوند، اما شرایط متعددی مثل آسیب‌های شدید سر یا صورت وجود دارد که استفاده از آنها را ممنوع می‌کند .

دستگاه های راه هوایی سوپراگلوت

قرار دادن دستگاه های راه هوایی سوپراگلوت به آموزش های نسبتا کم تری نیاز دارند. این روش یک روش کمتر تهاجمی محسوب می شود و برای کسانی که در رابطه با روش های دیگر و دستگاه های دیگرآشنایی ندارند کاملا کاربردی است. گفتنی است که این روش نسبت به روش کیسه ماسک تهویه دارای بهره وری تهویه مناسب تری است. و بیشتر توصیه می شود و در مواردی که لوله گذاری تراشه ی بیمار به صورت موفق نبوده است می تواند جایگزین پشتیبان خیلی خوبی باشد.

لوله گذاری داخل تراشه

لوله گذاری داخل تراشه استاندارد طلایی برای باز کردن راه هوایی در محیط پیش بیمارستانی است. یک لوله کاف دار در نای فرد امکان تهویه فشار مثبت و فشار انتهای بازدمی و همینطور مانور های جذب فشار مثبت را فراهم می کند. به علاوه این روش در برابر آسپیراسیون نیز محافظت می کند. نکته ی استفاده از این روش دارا بودن فرد از تجربیات کافی و دقیق است.

انتوبه

می‌توان لوله های تراشه را از راه بینی یا دهان در داخل تراشه جای داد

مقالات مرتبط

7 در مورد “باز کردن راه هوایی در احیاء پیش بیمارستانی”

  1. بازتاب: مدیریت ساکشن راه هوایی - آموزشگاه پرستاری نرسینگ ماز

دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.

ورود به نرسینگ ماز

کاربر جدید هستید؟ در نرسینگ ماز ثبت نام کنید

سلام رفیق!

به خونه خوش اومدی! اگه عضو نرسینگ ماز هستی، وارد شو

رمز یا نام کاربری شما اشتباه است